Dag 4 naar de scholen en Gunjur

8.00 precies. Startklaar voor een drukke dag te wachten op ons ontbijtje. We wilden op tijd beginnen, het is vrijdag, dan sluiten de scholen op tijd, dus we zouden om 9.00 in Sifoe zijn. 

Kwart over 8,.. nog niets gezien.. half 9, ja daar werd fruit en koffie gebracht. Lekker! Maar alleen op fruit houden we het niet vol tot een uur of 4. Het gaat dus niet lukken op tijd te komen. Balen! Het kan hier dan wel Gambia zijn, maar we zijn toch gewend om afspraken na te komen, en zorgvuldig met elkaars tijd om te springen. Uiteindelijk was alles om 9.00 klaar en stonden we even na half 10 op het educatiecentrum. Ready to go! Nog kort even afstemmen hoe we deze exercitie zouden aanpakken en daar gingen we. Eerst naar de missionary school. Een Christelijke school, waar ook moslim kinderen wel naar toe gaan. Men respecteert elkaars geloof zonder problemen, dat blijkt ook dat alle feestdagen worden gevierd als nationale feestdag. 

Te voet wandelen we naar de school, terwijl Mama achter ons aanrijdt met de spullen. Eenmaal aangekomen, worden we hartelijk welkom geheten door de directeur. Hij is bijzonder blij met dit initiatief, we zijn heel welkom. We mogen de klassen in en ook foto's maken. De kinderen hebben ons inmiddels al lang gespot en zwaaien vast naar ons. 

In de klassen is het verder vlot geregeld. De leerkrachten hebben de wind er goed onder, de kinderen luisteren direct naar haar instructies. De boekjes worden uitgedeeld en we zien allemaal blije snoetjes! Mooi!

We gaan verder. Bij de uitgang treffen een vijftal kleurrijke vrouwen tegen die lunch en drinken verkopen voor de leerlingen en we worden door Mama getrakteerd op een zakje ijswonjo. Lekker tijdens de terugtocht! Het is hele trippel, en onderweg komen we af en toe bekenden tegen, maar wat is het bijzonder om het dorp zo van binnenuit te kunnen beleven!

Aangekomen bij de volgende school,zijn de kleuters net uit (het is nog niet eens half 12! ) worden we direct gespot door Hawa, een kleuter uit de familie van Essa. Als een blij aapje springt ze in de armen van Anita en klemt zich helemaal vast. Tientallen andere kinderen komen ons ook tegemoet en willen handjes geven. Op deze lagere school zitten zo'n 900 leerlingen. De school staat erg goed aangeschreven. Ook hier worden we door de hoofdmeester hartelijk welkom geheten. Hij is dankbaar voor de steun van Gamupa en Young People, en legt uit hoe met het schoolfonds niet alleen de kinderen in staat worden gesteld te leren, maar hoe hiermee hele gezinnen en uiteindelijk de maatschappij vooruit komen. Jullie bijdrage lijkt klein, maar is enorm voor ons, zo vindt hij. In enkele klassen zien we de kinderen zitten op de stoelen en tafels die vorig jaar met de container gestuurd zijn! Prachtig! Minder mooi is dat achterstallig onderhoud geconstateerd wordt, op Gamrupa project van 2015 (zonnepanelen).  Ellen, die inmiddels gearriveerd is, spreekt de hoofdmeester erop aan. Ze is streng en maakt duidelijk dat de verantwoordelijkheid hiervoor bij school ligt. Duurzaamheid voorop en veiligheid natuurlijk boven alles! "ik kom volgende week terug om te kijken hoe er aan gewerkt is"  Het is terecht, zien we. Onderhoud blijft een punt van aandacht, zeker in deze weersomstandigheden heeft alles veel te lijden, maar kan er ook nog een wereld gewonnen worden. 

Dan is het alweer middag. Morgen door naar de Arabische (koran) scholen, die op donderdag en vrijdag weekend hadden.

We drinken wat water op het educatiecentrum en evalueren de ochtend kort. We zijn tevreden. Ondertussen deelt Silvijn ballonnen uit aan kinderen, die zielsgelukkig zijn hiermee. Het loopt een beetje uit de hand, uit alle hoeken en gaten komen er kinderen die hebben gezien dat de tubabs wat uitdelen. Ellen grijpt in. Hup, netjes in de rij tot je aan de beurt bent! Dat gaat maar even goed. Dus helaas, Afgelopen. 

We gaan terug naar onze lodge, om vanmiddag  de familie van Sulayman -onze Gambiaanse vriend in Belgie- te bezoeken. Zus Isatou heeft een heerlijke lunch gemaakt, vis Yassa. Wat een lieve mensen ook hier weer. Moeder is ontzettend blij ons te zien, ze mist haar zoon enorm. Ze heeft in korte tijd twee kinderen moeten begraven. Wat een heftig leven. Maar vandaag is er blijheid. En humor ook! Moeder wil met Silvijn trouwen haha. Na de lunch worden we rondgeleid in huis, en de tuin. Ze wonen hier nog maar enkele maanden. Moeder heeft haar land geruild tegen dit huis met een grote tuin eromheen!  Indrukwekkend! Ze hebben met deze ruil een hele goede deal mee gemaakt, want vorig jaar woonden ze in een heel onveilige compound en het land lag ver weg. De tuin ligt er ook keurig bij en er is water. Bijzonder hoe dat hier kan gaan!

Tot slot gaan we met zijn allen naar het strand in Gunjur, waar we een heerlijk langs de zee wandelen tot aan de grote moskee. Voetballende kinderen, vissers en vissersbootjes en een prachtige (snelle!) Zonsondergang. Een mooie, en intense dag, vinden we allemaal, en we duiken vroeg ons bed in.